بعدش که چی؟

حال من خوبه :))

خوبیه حال و احوال دنیا اینه که میگذره، نه خوبش نه بدیش، هیچکدوم موندگار نیستند.

نخ اتصالت اگه محکم باشه ته تهش می مونی

نخ اتصال من به این دنیا اهل بیت علیهم السلام هستند :)

حالا شما ببین چقدر آل الله غریب و مظلوم هستند :)

پ.ن:

یکی چیزهایی که همیشه از خودم می پرسم اینه:

خب بعدش که چی؟

برای همین همیشه روابطم و اهدافم رو بر این مبنا تنظیم می کنم

خیلی از رابطه ها و برنامه های ما آینده روشنی ندارند

چون وقتی جوش خورد نمی پرسی از خودت بعدش که چی؟

برای همین اگه به این نکته التفاط داشته باشی

باعث میشه گزیده جو و گزیده نگر بشی

وارد هیچ رابطه، برنامه و داستان مبهم نشیم

مبهم رو گفتم یعنی به طریق اولی بی هدف گزین نیستیم دیگه با این سن و سال:)

نقطه نقطه

گاهی وقت ها به خودم میگم مگه آدمی که امام حسین داره؟ امام زمان داره

تو دنیایی زندگی می کنه که کربلا و نجف داره مگه می تونه ببره و نخ اتصالش قطع بشه؟

اشک....

با اومدنم جهان زیباتر شد؟

امروز رسما وارد 36 سالگی شدم!

خدا روشکر که 36 هم دیدم!

حالا این که چه تغییری در این جهان ایجاد کردم مهم نیست

مساله اینجاست که چه تغییری در خودم ایجاد کردم!!

ما نوعا گیر اهداف جهانی هستیم در حالی که از خودمون غافلیم!

امیرالمومنین علیه السلام می فرمایند:

در شگفتم از کسى که گمشده خود را مى جوید، امّا خویشتن را گم کرده و آن را نمى جوید!

36 رسید؟

خب که چی؟

تو بگو 37

38

40

50

وقتی هنوز م معرفت النفس گیر باشی

اعداد چه فایده و کارکردی دارن؟

عقل چی میگه؟

فرض کن تو یه اتوبوس نشستی کنارت یه سگ باز نشسته

اون طرفت یه قاتل، جلوت دزد، پشتت هم یه عرق خور لم داده

تو سرت تو کار خودته و منتظری به مقصد برسی و داری کتاب صوتی گوش می کنی

یا سخنرانی پلی کردی که هیچ ارتباطی برقرار نکنی چون ربطی بهم ندارید

اما تو همین حال و هوا به هر دلیلی با حمله حیوانات درنده روبرو میشی که

براشون فرقی نداره تو چه سبک زندگی و مسلکی داری!!

مطابق بر ذات درندگیش اومده که تیکه پاره کنه،بشکافه و جر بده!

خب با این تفاسیر چه کار می کنی؟!

بذار خودمو بگم من اگه باشم دست توی کیفم میکنم ببینم چنتا قمه دارم اگه دو تا قمه باشه

یکیش رو میدم به سگ باز کنار دستی، به اون عرق خوره هم کمک می کنم که

همگی با کمک هم شر این حیوانات درنده رو کم کنیم!

حالا ممکنه سوال پیش بیاد چرا باید تو سفر قمه همراهم باشه؟ خب کاره پیش میاد :))

خطر این حیوانات درنده که کم شد به راهم ادامه میدم و به مقصد میرسم

قرار هم نیست با هیچ کدوم از این آدم ها هم عقیده بشم و به وحدتی برسم!

نکبت...

از نکبت های دوران غیبت این است که

مدیریت کلان دنیا و نیز راهبری توده های مردم یا در اختیار ظالمان است یا جاهلان!

و ما که هنوز نفهمیدیم گیر کار در غیبت است و به سراب ها دل خوش کردیم

دورشان حلقه زدیم و از آن ها چشمه خیالی ساختیم!

به نظرم بعد از ظهور در وصف مردان دنیا خواهند گفت که:

نفهمی از صفات بارز مردمان دوران غیبت بوده است...

این نیز بگذرد...

اندر احوالات این روزهای ما

محمدحسن همچنان شیطنت های فراوان در جمع داره اونم فقط و فقط با هدف دیده شدن!

درمانگرش گفت اضطراب داره، درست هم هست!

هر وقت توی خونه باهاش آروم هستیم اونم بهتره

وقتی یکم فضای خونه اضطرابی یا حتی هیجانی میشه اضطرابش تشدید میشه

با کلی امید و آرزو بردیمش مرکز آموزشی ریان، روزم دوم عذرش رو خواستند!

گفتن شیطنت داره به برنامه های آموزشی خودمون نمیرسیم!

یه ساعتی هم در انفرادی بوده که به کارهای بدش فکر کنه اما خب فکر نکرده و به شیطنت ادامه داده!

بهش گفتن می ری مهد دیگه که گریه کنه، نگران شه ولی گفته:

میرم یه مهد دیگه چی میشه مگه !!!

ما هم درمان رو سفت و سخت تر ادامه داریم می دیم و رسیدیم به نوروفیدبک

و البته تصمیم جدی تر برای تولید بچه جدید!

به اتفاق همه گفتند خواهر و برادر کارش رو راه می ندازه!

خودش هم که مدت هاست برادر جدیدی به اسم محسن خلق کرده

تیمارش می کنه، باهاش حرف میزنه، بازی میکنه، شیر میده بهش، تربیتش می کنه و ... .

ضمنا آرزوش اینه بزرگ بشه مثل علی مولا بتونه در خیبر رو از جا بکنه!

اینم شما و محمدحسن از زاویه نگاه خودش!

خودش سلفی گرفته !

یک سالگی

مهر امسال جشن یک سالگی استمرار حضورم در بیان است!

اولین باری است که اینقدر مستمر در بیان می نویسم! برای خودم هم عجیب است!

یکی از دلایل استمرار این است که در اینجا دوستان جدید خوب و متفاوتی پیدا کردم

که حال خوبی برایم رقم زدند! اینقدر خوب که تقریبا هر روز در اوقات بیکاری بیان خودم و شما را چک می کنم!

حقیقتا اولین باری که آمدم اینجا تصمیم گرفته بودم فضای وبلاگ بیشتر حال نوشت باشد

بروم سراغ درونی نویسی در یک جای دنج ناشناس بلکه شاید تابوی ننوشتن و نگفتن بشکند که نگفتم، نشکست :))

در اینستاگرام نمی شود هر چیزی را نوشت و گفت

شمسی کوره و آشنا و نامحرم بسیار است!

از اینستاگرامی ها هم یک رفیق قدیمی اینجاست که نیست :))

و یک دوست امین و امنی که گه گاه می خواند و نظر می دهد :)

القصه اینجا هم یک محفل خوب کوچک دیگری شد با تعدادی مخاطب عزیز

که منت می گذارند می خوانند و گه گاه نظری هم عنایت می کنند

سعی کرده ام مختصر بنویسم که شاید بخوانید :)))و الا اگر منبر بروم پایین بیا نیستم :))) 

هر چه هست خیر است

و خوشحالم که در کنار این جمع خوب و عمیقی که تفاوت های سیاسی و مذهبی بسیاری با آنها دارم هستم

و صمیمانه زیست می کنم:)

بشنو از من چون حکایت می کنم :))

از آقای عباسی ولدی الگو گرفتیم و برای محمدحسن شخصیت محوری تعریف کردیم

شخصیت محوری پسر ما شد علی مولا علیه السلام

تقریبا هر شب براش قصه های حضرت رو با بیان جذاب تعریف کردیم

بیشتر روزها که از خواب پا میشه، به علی مولا سلام میده!

دائم میپرسه علی مولا از من راضیه؟ علی مولا رو پس کی می بینم؟علی مولا الان چه کار می کنه؟

علی مولا خونه اش کجاست؟ منم دوست دارم مثل علی مولا آدم بدارو بکشم

باباااااااااا علی مولا چققققققدر بچه ها رو دوست داره!

چند وقت پیش می گفت شب خواب علی مولا رو دیدم! چه شکلی بود؟ صورتش چراغ داشت نوری بود :))

فقط کافیه یه شب قصه علی مولا رو تعریف نکنیم! مته میشه روی مغز ما :))

عمرت با عزت عباسی ولدی، حلاوت این انس کودکانه با امیرالمومنین علیه السلام بدجوری به دهانم نشسته

جالبه محمدحسن ما علاقه ای به شخصیت های کارتونی نداره، اصلا کارتون نمی بینه

مدام در حال انجام بازی های حرکتیه و نوحه می خونه :))))

پ.ن:

عباسی ولدی می گفت وقتی شخصیت محوری بچه ات شد اهل بیت علیهم السلام

از همون کودکی باهاش انس میگیره و زندگی میکنه

وقتی من پدر و مادر ممکن الخطا، دیگه الگو نشدم، اونوقت خطاهای ما به حساب دین گذاشته نمیشه

همین بچه اگه رفتاری خلاف سیره اهل بیت ببینه بهمون تذکر میده!

ما هم دست و پامون رو جمع می کنیم

دیگه نمی تونیم با بچه بدرفتاری کنیم، دروغ بگیم

فوری میگه علی مولا دروغ نمی گفت، علی مولا بچه ها رو دوست داشت...

خر داغ کردن و جای کباب روی میز گذاشتند!

برای اهل مطالعه می گویم! ساده نگیریم! ندانستن بعضی وقایع ما را از حقیقت دورتر و دورتر میکند! وقتی دور شدیم حب و بغض ما هم جهتش چپکی میشود!

بعد یک سری لمپن می توانند آدمهای عوضی تاریخ را جای مقدسات به خورد ما بدهند! حالا شاید برای ما مقدس نشوند اما دیگر بغضی هم نسبت به آن ها نخواهیم داشت! یعنی دستور خدا پر و کشک! 

امروز سالگرد پنجشنبه سیاه است! روز ان الرجل لیهجر! رجل؟؟؟ یهجر؟؟؟

در چنین روزی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم به جهت تاکید نهایی و محکم شدن پیمان غدیری قلم و دوات خواستند تا راه رستگاری را برای بشر مکتوب کنند که دیگر بهانه ای نباشد! اما موجود پلیدی که اتفاقا جزو مقدسات 80 درصد مسلمین جهان است، احساس خطر می کند و مانع شده و نسبت ناروای هذیان گویی به پیامبر می دهد! ان الرجل لیهجر! واقعه ای که حتی اهل سنت هم نتوانستند آن را محو کنند!!

کتاب نقش ائمه در احیای دین اثر علامه عسکری را می خوانم، هر روز، مداوم و دقیق! و هر روز بیشتر به غصه می رسم!

به سند صحیح از منابع دست اول اهل سنت جنایات و انحرافاتی که مکتب خلفا در دین ایجاد کرده اند را لیست می کند و پیرامون آن تحلیل دقیقی ارائه می دهند! همان ها که وقتی نتوانستند خلفای زنازاده خود را بالا ببرند تصمیم گرفتند پیامبر را پایین بکشند! تا حالا بررسی کرده اید ببینید پیامبر اهل سنت کیست؟ اوصاف او در صحیح ترین کتب اهل سنت که مساوی با قرآن می باشد! چنین آمده که:

- ایشان دچار فراموشی شده و با حالت جنابت به نماز می ایستد

- گاهی نماز صبحش قضا می شود...

- عایشه را بر دوش می گذارد و رقص زنان عرب را تماشا می کند...

- مومنین را از روی خشم لعن می کند و بد و بیراه می گوید بعد پشیمان می شود و می گوید هر که را من لعن کردم خدایا برای او حسنه بنویس!!

- شیطان در او نفوذ می کند و ... .

همه این ها برای چه اتفاق افتاد؟ که اگر تاریخ به روشنی و قاطعیت گواهی داد که عمر شهره بود به کتک زدن زن ها دیگر کسی بر او خرده نگیرد! تا اگر یزید اهل فسق و فجور شد خلیفه وقت، کسی بر او خرده نگیرد! تا اگر پیامبر معاویه را لعن کرد، فردا روزی که معاویه خلیفه شد بگویند پیامبر همان است که به اشتباه مومنین را لعن می کرد! تا اگر عمر اوضاع را نا مساعد دید و اجازه نداد پیامبر راه رستگاری را نشان دهد بگویند او همانی است که پیامبر در وصف وی فرمود: فرشتگان هم از او شرم دارند! تا اگر در غدیر پیامبر جانشین و حجت خود را برای چندمین بار معرفی کرد بگویند پیامبری که جلوی خشمش را نمی توانست بگیرد چگونه خلیفه انتخاب می کند؟ پیامبری که در امور دنیا بی تخصص بود چگونه می تواند برای خود جانشین تعیین کند؟؟

باری پیامبر مکتب سقیفه این گونه است، در حالی که او در مکتب شیعه ما ینطق عن الهوای است! او نمی گوید مگر وحی ! ان هو الا وحی یوحی! او خلیفه الله است! رحمت للعالمین است و اوصاف او در انجیل و تورات به تفصیل آمده است!

حالا دلیل تاکید خاص شیعه اهل بیتی بر برائت را باید فهمیده باشی...

پ.ن:

حتما پی دی اف یا نرم افزار کتاب علامه عکسری را تهیه کنید، منابع دقیق و بی نقص با قلمی روان و آسان...

درد و دلی بود که باید بیان میشد :)

بماند در تاریخ :)))

جدال عقل سلیم با دل خسته چموش

به نظرم یکی از سخت ترین آزمایش هایی که یک مومن بهش مبتلا میشه، ترجیح دادن خواست خدا به خواست شخصی و میل دلشه! گاهی اوقات که دچار روزمرگی یا غفلت میشیم یا نه سر سختی های روزگار روحمون آزرده میشه، به جایی یا کسی تکیه می کنیم که مطمئنه، امن ه، خوب و دقیق ه اما تکیه کردن بهش مغایر با خواست پروردگار هست! نه خودش بلکه اون فعل با خواست خدا مغایرت داره :) مومن که جای بد نمیره، با آدم بد نمیشینه! مثلا دچار تتلو یا علی کریمی و یا مصیح علینژاد که نمیشه :))) نه ولی همین سطح بالا بودن کار رو خراب میکنه دیگه ! چیزهایی و کسانی که منطبق بر استانداردهای ما هستند و اوکی و روال به نظر میان یعنی جنس بنجول وبدلی تشریف ندارند ولی تمسک و فعل برقراری ارتباط با اون ها با قاعده خدا جور در نمیاد! تو این مرحله قراره تقوا مورد ابتلا قرار بگیره! این مرحله که پاس شد می رسیم به ورع که یه غول بالاتر هست:)) فعلا تو تقوا بمانیم و پاس بشیم، ورع بماند پیشکش:))

خلاصه ما در تک تک لحظه ها در حال این جدال و انتخاب هستیم. دل می گوید بمان و عقل می گوید برو :)

تکمله

دیشب رفتم کلاس درس هفتگی و خدمت استاد دوست داشتنی

اینقدر حالم نافرم بود که نمی خواستم برم، کشاندن من رو

رفتم و چققققققدر حالم بهتر شد

امروز بهترم الحمدلله به مدد نگاه اهل بیت علیهم السلام

در تاریخ ثبت بشه که دیدن استاد اهل بیتی چقدر می تونه حال آدم رو خوب کنه :))

فعلا که خوبیم

مود امروز اینه چون می گذرد غمی نیست :))

خدا به داد فردا و فرداها برسه

علی الحساب این جور که معلومه از شام دوشنبه حالم ما خوب میشه،

اگر پایدار نباشه دو روز دوام میاره و بعد...

اگر هم شفا حاصل شده باشه هم که الحمدلله :))

اما ریشه ها را چه کنیم؟

شنبه ها هم می رویم کلاس دیگری ولی اینقدر حال خوب کن نیست

اصلا مگر کلاس می رویم حالمان خوب بشه؟

نه ولی اثر وضعی رو دست کم نگیرید.

پ.ن1:

فرصت روزانه نوشتن ندارم وگرنه بیان رو منفجر می کردم :)))

پ.ن2:

دیشب صحبت از نیت بود که مقدم بر عمل هست حتی!

حیفه کار خوب کنیم اما نیت اون زحمت رو خراب کنه

میل به دیده شدن، تفاخر و ریا بد آفتی هست.

سگ سیاه

حال نوشت جهت ثبت در تاریخ ایران زمین به منظور استفاده آیندگان :))

چند هفته ای میشه که حال روحیم به سمت و وسوی بدی داره میره

کاش روزیم میشد راهی کربلا میشدم دوباره!

قطعا حالم روبراه میشد، همسر که نمی تونه بیاد سر محمدحسن، منم گفتم نرم دیگه!

سخته یک هفته با بچه تنهایی سروکله زدن،

سری های قبل بدجوری اذیت میشد، اهم و مهم کردم دیدم اهم کنار همسر بودنه!

وجود مرد لازمه کنار خانواده، حالا من تمام سعی خودم رو می کنم که فقط لاشه نباشم، فقط سایه نمونم

بخندم و بخندانم، گوش کنم، گوش کنم و نظر بدم و همدردی کنم

یا هیجان زده شم و نذارم خانوم خونه احساس خلاء کنه!

کمک هم می کنم، تفریح و گردش هم میبرم، شبا هم مسواک میزنم و شب بخیر میگم :))

اما حقیقتا روز به روز دارم از درون پژمرده تر میشم، این قطعا بده خیلی بد :))

می شنوم اما شنیده نمیشم

یه بخشی برمی گرده به خودم که پیچیده موندم! نمیگم از خودم برای اهل خونه

تو بیکاری داشتم عکس های طبیعت ایسلند و فنلالند رو نگاه می کردم

برخلاف سوییس که سرسبز و زنده است،

این دو کشور سرشار هستند از لوکیشن های دنج، سرد، ابری و خلوت.

قبلا می گفتم کاش الان سوییس بودم اما الان ایسلند و فنلالند رو ترجیح میدم:))

کنار دریا، بین دو کوه، تو یه خونه چوبی، چسبیده به ساحل که بخار از دودکشش بیرون میاد

چرا؟ چون هیزم رو تازه ریختم تو شومینه

فلاکس چایی هم گذاشتم روش و خیره شدم به طبیعت بارونی بیرون پنجره :))

تبریک بگید افسرده تر شدم ؟ درسته ؟:))

افسرده تر شدم چون سبک زندگیم دورتر از اهل بیت شد اینو باید قبول کنم.

حالا من یه برونگرانمای شاد منظر افسرده و مرده حالترم :)

پ.ن:

ان شاء الله سال دیگه همین تاریخ به این نوشته ها بخندم و زندگی جدید پر خنده ای رو شروع کرده باشم :)

واقع بین یا پارانوئید؟

بنده خدایی چند روز پیش گفت:

آدما اگه از درون پر تلاطم هم دیگه با خبر بشن با هم مهربون تر میشن و هوای هم بیشتر از قبل خواهند داشت!

اونا نمی دونند به ما چی گذشته و داره می گذره متوجه نیستند ما با چه مشکلات سخت درونی روبرو هستیم

برای همینه که بعضی وقت ها بی رحم و متوقع میشن و دل میشکنند!

خب طبیعتا توقع داشت سرتکون بدم و تایید کنم، اما من محکم و قاطع زدم تو حالش :)) و گفتم:

اما تجربه نشون داده "بعضی" از "ما" آدم ها هر چقدر بیشتر از هم بدونیم

و به خود واقعی هم دیگه نزدیک تر بشیم،

نه تنها مهربون نخواهیم شد بلکه وحشی و هارتر هم میشیم :))

چون در لحظه گرگ درونمون فعال میشه و خوی درندگی مون می ریزه بیرون

در نتیجه وقتی که به نقاط ضعف هم دیگه اشراف پیدا کنیم راه رو برای حمله هموارتر می بینیم :))

خیلی دارک شد نه ؟:)) بذار دارک بشه چون معتقدم بهتره یه خط قرمز دائمی بکشیم دور خودمون

و از یه جایی به بعد به هیچکس اجازه ندیم نزدیک تر بشه :)

الان اساتید روان میان میگن شما دچار طرحواره بی‌اعتمادی و بدبینی هستید

و اگه درمان رو جدی نگیرید ممکنه به یه شخصیت پارانوئید تبدیل بشید :))))

من با این تفاسیر یه پارانوئیدم یا یه واقع بین؟ :))

تدلیس یا جهل

به گواه تاریخ دم و دستگاه سیدالشهدا علیه السلام پابند و زیر دین این و آن، این حکومت و آن دستگاه نبوده، نیست و نخواهد بود! آن کسی که پای کار دین بوده اگر صاحب ایمان مستقر باشد ان شاء الله که به مدد حضرت صاحب الزمان علیه السلام پایدار می ماند، با هر سلیقه و سطح معرفتی از در این خانه بلند نشده و نمی‌شود و مهمان چند ساله هم نخواهد بود! تکرار کنیم، این قاعده محدود به حکومت ها و اشخاص نیست، جمهوری اسلامی و پهلوی و قاجار و غیره هم ندارد! اراده خدا این است که این نور خاموش نشود! مجالس روضه را ببینید هرسال شلوغ تر و انبوه تر از سال قبل، از حسینیه اعظم زنجان تا هیئت های خانگی در تمام کشور تا هیات مطرح تهران، از کریمی تا بنی فاطمه و ...  زوم نقشه را هم که بردارید و از ایران خارج شوید این روند بازهم پایدار است! نمی دانم فیلم های امسال کشورهای مختلف را دیده‌اید یا نه از استرالیا تا انگلیس و آلمان و آفریقا و آمریکا تا خود عراق و باقی! همه پای کار تعظیم شعائر و مواسات با اهل البیت علیهم السلام بودند و ماندند! حقیقتا خدا و دین و اهل بیت مصادره شدنی نیستند! البته اگر کسی هم نیاید به حال خدا فرقی نمی کند!

پس در نتیجه گریه هر شب ما، عزاداری امروز و دیروز ما مدیون هیچ شخص، گروه و حکومتی نبوده و نیست و نخواهد بود! می آیند و می روند این خدا و آیات خداست که باقی می ماند...

اینم مانده بود در دلم گفتم مکتوب کنم :))

اونی که من میگم درسته فقط!

توفیق شد امسال تاسوعا وعاشورا کربلا بودم.

الحمدلله به مدد سیدالشهدا علیه السلام چند میلیون نفر زائر در عراق، با عقاید متفاوت کنار هم عاشورای پر شکوهی رو رقم زدند!

هرکس هر جور تونست با اهل بیت علیهم السلام مواسات کرد، یکی سینه می زد، یکی زنجیر، یکی تیغ یکی قمه،یکی فقط از درون می سوخت و گریه می کرد، اون یکی لطم می زد، خلاصه بگم که کسی هم به کار کسی کاری نداشت! حتی جلو باب القبله جایی که عشاق اباعبدالله علیه السلام قائل به تطبیر هستند و قمه زنان و با شکوه وارد حرم سیدالشهداء علیه السلام میشن، یه دسته کنار قمه زن ها پرچمی دستشون گرفته بودن که یه طرفش عکس رهبر بود و طرف دیگه اش شهید ابومهدی! اونا تو حال خودشون بودن این طرف هم تو حال خودشون، کسی به اونا نگفت بی بصیرت کس دیگه هم نیومد بساط این یکی ها رو بریزه بهم!

خب حالا شما فکر کن رفقای دگم انحصارطلب تو ایران اگه می خواستن چنین عاشورایی رو برگزار کنند بعید نبود ۹۰ درصد جمعیت چون با منویات اون ها سازگار نبودند یا مشمول بازداشت می شدند یا گاز اشک آور میخوردند یا باید ساچمه از بدن خارج می کردن! چرا؟ چون دوستان با مکتب اهل بیت آشنا نیستند در نتیجه نمی توانند تفکر مخالف خودشون رو تحمل کنند!

دیگه نمونه کار زیاده دیگه...

خلاصه الحمدلله که این یه توفیق از جمهوری اسلامی سلب شده :))

یک گذشته ی تمام نشدنی

درست امروز باید سر و کله پسر گل و مودب همکار عزیز که تازه کنکور داده در محل کار پیدا شود و ناخواسته بین این همه مشغله، مرغ خیال تو را ببرد به دوران سیاه گذشته :) حقیقتا تمام خاطرات سابق یکباره جلوی چشمانم قطار شد، تمام آن اشتباهات و سادگی ها، دردها،کله شقی ها، لجاجت و تجربه گری های منفی که فقط و فقط برای اثبات خود و نمایش به دیگران خلق شدند و در عین حال قابلیت های فراوانی که در گیر و دار اولویت های بی اهمیت و بعضا مضر تلف شدند و سوختند!

این یک واقعیت انکار ناپذیر است که بخش مهمی از آینده یک فرد در گرو تربیت کودکی و نوجوانی اوست! اگر این آینده به خوبی پی ریزی نشد، وقتی به هوش آمدی تازه باید جان بکنی تا ماشین زندگی را به جاده صلاح برسانی! تازه اگر برسانی!

به محمدحسن که نگاه می کنم گاهی بغض راه گلو را می‌گیرد که آیا من برای او در نقش والد می توانم قطع کننده زنجیره عدم آگاهی نسل های گذشته باشم یا خیر؟؟ می توانم پدر خوبی برای کودکی و نوجوانی این پسر معصوم باشم یا خیر :)

ادب این پسر همکار، پاااااکی، تواضع و حال خوبی که دارد نشان می دهد در جاده صلاح قرار گرفته و اگر خدا بخواهد و خودش هم تلاش مضاعف کند به یک آینده روشن می رسد ان شاء الله! آینده ای از جنس آرامش بدون دست و پا زدن، وقت تلف کردن و زخمی شدن!  حالا من 35 ساله به مدد امام عصر علیه السلام رسیدم به یک ساحل امن و آرام، بله رسیدم که این وصال حاصل نگاه و عنایت پدرانه ایشان بود، توانی در من ایجاد کرد که با دست و پا زدن فراوان نگذارم راه خطا دوباره پیموده شود و خامی گذشته تکرار گردد، الحمدلله، امیدوارم ناشکری ام زیاد به چشم نیاید! اما این را هم بگویم منظور من از جایگاه لزوما شرایط مالی و شغلی و اجتماعی نیست! بحثم عقیده، جهان بینی، ارتباطات، سبک زندگی و آرامش درونی است! باقی موارد در مرتبه بعدی اهمیت هستند که هیچ خود متاثر از درون و سبک تفکر و جهان بینی خواهند بود.

القصه:

بله متوجه هستم! با ناله و حسرت چیزی عایدم نمی شود، جالب است بدانید که من معمولا سعی می کنم غصه گذشته را نخورم و در حال زندگی کنم، می دانم عزیز دل متوجه ام  بله بله:)) اما خب چه کنم؟ زخم ها هر از گاهی سرباز می کنند و عجیب درگیر و همراه می شوی. اگرچه زود به هوش می آیی و فورا با خود می گویی بگذریم کجا بودیم؟؟؟ که می گذرد اما محو که نمی شود تا لب مرگ با تو هست.

عبا یا چادر؟

اگه چشم نمی خورم، بگم؟ 

میگم چشم :)))

علیرغم مرض بیش فعالی که بهش مبتلا هستم، تمام سعی خودم رو می کنم که خوب بشنوم و در نتیجه عموما هم می تونم خوب راهکار بدم، همسر جان میگن من اگه بخوام خوب می‌شنوم و برای دردهاش مشاور خوبی هستم، اذعان خودشون هست دیگه :)) مثلا سر انتخاب قضاوت و معلمی اول نظر خودش قضاوت بود، چون با توجه به رشته و دانشگاهش می تونست بدون آزمون وارد عرصه منحوس قضاوت بشه ولی من مخالف سرسختی بودم برای این قضیه، نشستیم صحبت کردیم، من نظرم رو بدون تحمیل گفتم و انتخاب رو با خودش گذاشتم، در نتیجه دچار تردید شدند، دست آخر قرار شد با استاد عزیزم صحبت کنند و مشورت بگیرند که الحمدلله جواب داد این پیشنهاد و با مشورت های ایشون رای کاملا برگشت :)) آقای دکتر که دست برقضا در دهه شصت از نخبگان مهندسی کشور بودند، انتخاب آخرشون شد معلمی و الان هم عضو هیات علمی هستند، در حالی که می توانستند پول پارو کنند اما نکردند.

یا مثلا در خصوص باگ های رفتاری و چالش های این تیپی راهکارهای خوبی میگیره از من. و البته من از ایشون :)

ما کلا اصلا اجازه نمیدیم اتفاقات درون خونه به بیرون درز کنه خودمون حلش می کنیم، بسته و مرموزیم:))

اما این آخری ما سر یه انتخاب حساس و مهم به چالش رسیدیم، پوششی به نام چادر :))

خب از ملاک های من در انتخاب همسر پوشش چادر بود اونم نه چادر صورتی که چادر سفت و محکم، ایشون هم خب اینگونه بودند اما الان مدتی است خیلی اصرار به استفاده از عبای پوشیده دارند، این بار هم منطقی صحبت کردیم ساعت ها حرف زدیم اوایل کمی عصبانی هم شدم :)) ولی دست آخر این بار بنده تن دادم به علاقه ایشون :)) چون می دونم در وقار و حیای ایشون سر سوزنی خدشه وارد نخواهد شد.

راستش را بخواهید قرار نیست همیشه دل به خواه ما اتفاق بیوفته، این پوشش رو دوست نداره، راحت نیست از طرفی استانداردهای حیا و پوشش هم که به خوبی رعایت میشه پس دیگه حله، غرض این که اهل مذاکره باشیم، به تفاوت دیدگاه ها احترام بذاریم. جالبه که از وقتی موافقت من رو برای عبا گرفته خیلی شادتر و فرش تر شده، چی از این بهتر کاکا؟

درون و بیرون

این طور نیست که هر کس ظاهر شاد و روی خوشی دارد، پس در نتیجه غمی هم ندارد! در حال حاضر و در طول این سالیان، هرکس توفیق زیارت حضوری بنده نصیبش شده است، بلااستثناء اظهار داشته که شما چقدر خوش برخورد و شاد هستید و اینا:)) اما کدام زائر روی ماه منی باور می کند که من هر روز جهت درمان افسردگی و اضطراب همزمان دارم سیتاکسا 40، پرانول 10 به اضافه کلومیپرامین10 مصرف می کنم؟ :))

قضاوت کننده از ظاهر عاقبت خوبی ندارد :))

اما همین منی که در حال درمان افسردگی اضطراب زده هستم، لحظه ای از امید به زندگیم کم نشده است، حقیقتا من حامل رنج های فراوان سالیان گذشته هستم که امروز سرباز کردند و محکم و مصمم کمر به قتل من بسته اند ولی یقینا تیرشان به سنگ خواهد خورد، ان شاء الله :)

رنج های من ریشه در تاریخ دارند! که حاصل زخم های آدم های اطراف به اضافه خامی و نفهمی خودم بوده است اما خدارا شکر که لحظه ای من را رها نکرد و آرام و رها پرتم کرد در بغل اهل بیت علیهم السلام :)

یک چیز را بی اغراق و ادا و لوس بازی بگویم، تنها نخ اتصال من به زندگی، عشق به آل الله علیهم السلام است :)

باور کنید شعار نمی دهم، اگه دنبال اکسیر می گردید بروید در خانه اهل بیت، مودبانه وصل شو حاااااالت دگرگون خواهد شد.

اینم درد و دل من.

آیا چایی نبات چاره کار است؟

مایی که نه اهل دنیای آزاد، پوچ و بی قید این طرفی ها هستیم و نه اهل مکتب عرفان زدهِ بی در و پیکرِ هیجانیِ اخوانی آن طرفی ها، راحت می‌توانیم از بام تهران پایین را نگاه کنیم و چای نبات نوش کنیم و به گذر زمان دقیق شویم و غصه بخوریم! اما آیا چای نبات تمام این دردها را سامان می دهد؟ مگر اینجا قهوه تلخ است که با چایی نبات تمام دردها را تیمار کرد؟ گیرم نمایشنامه ای که برای مدیریت نوشته اند بی ربط به قهوه تلخ نباشد اما چایی نبات کجا و تسکین دردهایی که هر دو طرف به جان مان گذاشته اند کجا؟ بله هر دو طرف! چاره چیست؟ انتظار! عمل به تکلیف! به قول دکتر عمل به آنچه می دانیم! بله اما میان وعده چه می شود؟ چایی نبات +سفر:))

ما با مشهد شروع کردیم، سر از آهار و میگون درآوردیم و پریشب رسیدیم به یک زیارت نقلی و جمع و جور! همین پنجشنبه مهمان بانوی جلیله حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها بودیم! و چقققققققدر چسبید این زیارت! حدود ساعت 12 رسیدیم و تا بعد از نماز صبح ماندیم و خنکای هوای قم و لطافت نسیم حرم را وارد ریه کردیم. سری هم به مزار شیخ مرحوم بهجتِ عبدِ نازنینِ کم نظیرِ خدا زدیم و کمک خواستیم!

زیارت با توجهی که رزق اشک همراهش باشد، قلب را صیقل می دهد، غبار را پاک می کند! پاک شدن را حس کردم درست مثل مشهد مقدس! اما نمی دانم این مازوت سوزی ها و سرب موجود در هوای تهران چقدر تاثیر گذار است، بر که می گردی به این شهر نفرین شده، ریه ها دوباره پر می شود از دود و حالت سنگین می‌شود! فلذا قرار شد شب جمعه ای بلا استثناء یا سیدالکریم باشیم یا قم و برای فرج هم دعا کنیم.

پ.ن:

امروز در وبلاگ عزیزی که از شهادت نوشته بود یاد شهید دوست داشتنی ام ابراهیم مجد افتادم! همو که با چشمان نازنینش امام زمان علیه السلام را دیده بود! یاد روزهای گلزار شهدایی افتادم که بلا استثناء مهمانشان بودم!چشم امام زمان بین هم نداریم... 

صورتی ها

چند روزی هست دارم به کلیپ دقیق و تمیز مطیعی فکر می کنم

تفاوت های سیاسی بسیار مفصلی با حاج میثم عزیز دارم

اما واقعا به شخصه ایشون رو یک سرمایه کم نظیر برای جامعه مداحان می بینم

حیف که قدرش را خود امت حزب الله هم نمی شناسد و نمی دانند و از روی هوی نفس مدام ایشان را می کوبند!

استاد - مداحی با دغدغه های خوب و سواد دینی عمیق و دقیق!

صدای ما که به دی جی مداح ها و خواننده های صورتی نمی رسد

نزدیک هم نیستیم بهشان که تف کنیم روی صورت مبارکشان

ان شاء الله که در برزخ و قیامت پاسخ درخوری بابت بدعت ها و تغییر ذائقه هایی که ایجاد کردند خواهند داد

البته در آن روزگاران زبان ها قفل می شود و دهان ها سرویس و گرزهای آهنین و آتشین...

پ.ن1:

همسرم در مقطع هفتم شاگردان انقلابی صورتی دارد که چادر سر می کنند، سلام فرمانده ای باز تیر هستند

مقید هستند که پیکسل های رنگارنگ شهدایی به کیف آویزان کنند

و دیت های عاشقانه با دوست پسرهای حزب اللهی و ارزشی خود را در گلزار شهدا بگذارند
تازه خیلی سنگین و رنگین کلی هم کادو برای یکدیگر رد و بدل می کنند :))

این است ماحصل تربیت غیر اهل بیتی و هیجانی آقایان

کسانی که دوزار سواد ندارند اما داعیه دار تربیت نسل جدید هستند

عمیقا می گویم خدا لعنتتان کند.

پ.ن2:

این پست سیاسی نبودا، فرهنگی تربیتی بود :))

اقیانوسی به عمق یک وجب

دارم برای کاری یکی از دوره های تربیتی استاد بزرگوار عباسی ولدی را گوش می کنم. ایشان در عرصه تربیت دینی فوق العاده هستند. کم نظیر، نقطه زن و متخصص. عباسی ولدی بزرگوار در این دوره تربیتی روی یک موضوع تاکید دارند آن هم تفقه در دین (به معنای فهم عمیق در دین).

ایشان به نکات دقیقی اشاره می کنند :

-          تعریف مناسکی از دین در جامعه امروز به عنوان نشانه دینداری شناخته می شود که نیازی به تفقه به معنای فهم عمیق از دین ندارد.

-          وقتی تربیت از معنای عام خود از حوزه دین خارج شود، دینداری به اصطلاح راحت و سطحی می شود. من اگر نمازم را بخوانم و مسلط به شکیات و احکام شدم و امثالهم می شوم متدین!

-          اگر رفتیم به این سمت که من روابطم با عالم ( از خود تا دیگران و حتی عالم غیب) را بر اساس دین تنظیم و مدیریت کنم دیگر فهم سطحی از دین جوابگو نخواهد بود.

-          بدون مناسک و فهم سطحی نمی شود به تدین رسید اما اگر این تدین در مناسک باقی ماند، دین مذمت می کند این نوع دینداری را. مثالش می شود خوارج.

امیرالمومنین علیه السلام فرمودند:

المتعبد علی غیر فقه کحمار الطاحونه یدور و لایبرح. 

عابدی که بدون فقه عمیق باشد مانند حمار آسیاب است،

می چرخد ولی پیش نمی رود.

-          وقتی تفقه عمیق در دین نداشتم، رفتار من هم مبتنی بر تعریف شخصی از دین می شود و در ادامه وقتی متدینین مناسک محور کم فقه به عنوان جماعت مذهبی شناخته شدند، بروز بیرونی دین برای جامعه رفتار همین قسم از متدینان امروز می شود.بیرونی ها هم دین را به وسیله رفتار متدین ها می شناسند، پس رفتار، گلوگاه حساس معرفی دین است و رفتار بد من رفتار خوب متدینین دیگر را هم خنثی می کند.

پ.ن1:

دوست دارم ببینمشان و بپرسم که اوکی دغدغه های شما متعالی اما حضرت استاد متدینین از کجا باید کسب معرفت کنند؟ پای درس چه کسانی بنشینند؟ برای تفقه در دین از چه منابع و سر فصل هایی استفاده کنند؟ اساتیدشان چه کسانی باشند؟ سطح دینداری و سوادشان و دغدغه های آن ها چیست؟ نتیجه این چند دهه پرورش چه شده است؟نمونه خوب چیست؟

آقای عباسی ولدی دغدغه معارف اهل بیت علیهم السلام را دارند و این ویژگی ستودنی است اما با این روالی که جامعه مذهبی دارد نتیجه چه می شود؟ یعنی چه شده؟

جماعتی که هنوز نمی داند معروف و منکر تعریف سیاسی ندارند و معروف فی نفسه معروف است و منکر فی ذاته منکر و سیاست و جناح سیاسی نمی تواند آن را تغییر دهد چگونه باید فقیه در دین شود؟ ( تازه اگر معروف و منکر را بشناسد) متر و معیار چیست؟ جماعتی که تفقه را در بیانات این و آن محدود می کند و چراغ راهش می شود وصیت فلان آدم خوب و بهمان سالک، اصلا شناخت و درکی از حدیث ندارد، اصلا شناخت و درکی از تکالیف دوران غیبتش ندارد، نمی داند امامش کیست، نمی داند غدیر چیست، نمی داند قرآن چه می گوید و ترجمان قران چه کسانی هستند چگونه می تواند عمیق شود فقیه باشد؟

برخی به واسطه چند جلد کتاب فلسفی، خواندن زندگینامه چند عارف و پای منبر پناهیان و غیره نشستن به یک خود فقیه پنداری خاصی رسیده اند که باید بگویم طبق استاندارد های دین سخت در اشتباه هستید. سخت و عمیق.

پ.ن2:

حقیقتا تصمیم داشتم حرفی که رنگ و بوی سیاسی داشته باشد نزنم، ما را چه به سیاست :)) اما نشد از دوره عباسی ولدی ننویسم. مثل ایشان کم دارد جامعه امروز ما.

از فردا سیاست تعطیل:))

راهی شدم!

بالاخره استارت اولین سفر درست درمان امسال ما خورد! هفته پیش تا دیروز مهمان امام الرئوف علیه السلام بودیم. رفتیم مشهد مقدس. امسال هوا خیلی بهتر از پارسال بود، الحق که نسیمش نسیم بهشتی بود!

شب اول دل ما مگر راه میداد؟ سنگ سنگ بود! در آسمانش ابری نبود که ببارد! حتی با اذن دخول هم نرم نشد! تا این که اعمال را انجام دادم و متصل یک روضه در مسجد گوهرشاد روزی مان شد و کم کم شعف و حال به آسمان دل ما برگشت و شد آنچه باید می‌شد!

حقیقتا اربعین و کربلا این گونه است که راهی شدن و قدم در راه گذاشتن دل را صیقل می‌دهد، پاک و زلال می کند، جوری که از همان اول می فهمی کجا آمده ای در نتیجه حواست جمع می شود و دیگر شوت نمی زنی! اما مشهد برای چون منی که بار گناه و غفلتش را تریلی هم نمی کشد وقتی می رسی به زمان نیاز داری تا باطنا درک کنی به محضر چه کسی وارد شده ای! برای اهلی شدن زمان لازم است، بزن در رویی نیست!

حقیقتا سال برای من بعد از سفر مشهد تحویل می شود. این را هم بگویم حواسمان هست که مدد بدهیم به این نرم شدن دل:)) خانوادگی وقتی می رویم مشهد دلمان نمی کشد به طرقبه گردی و کوه سنگی رفتن! بند حرمیم مدام مزاحم امام الرئوفیم:)) می گویید انرژی مثبت؟ می گویید حال خوب؟ حرف از ریلکسیشن می زنی؟ از نور می گویی؟ هرکس هر تعریفی از حال خوب دارد جمع کند بیاید حرم امام رضا علیه السلام تا ببیند اوج و نهایتش در این قطعه بهشتی پیدا می شود، حتی اگر مودب نیایی و سر به هوا باشی باز هم تفاوت را احساس می کنی، البته اگر منصف باشی!

پ.ن1:

مشهد از بعد فرهنگی و تقیدات مردمانش خیلی شبیه به کربلا، نجف و کاظمین نیست! چرا؟‌ چون ملیجک های بی سواد عهده دار آن جا شده اند و لج مردم را در آورده اند! حتی برخی از دوستان حزب اللهی هم معترف به این قضیه هستند! کربلا، نجف، کاظمین و حتی سامرا، حجاب، آداب و شعائر از خرده فرهنگ ها و عرف های پذیرفته شده و درونی شده غالب مردم آن دیار است و اگر کسی هم خلافش را بخواهد می داند طبق عرف رفتار نکند مرتکب یک بدرسمی شده و خودش خجالت می کشد و دست و پایش را جمع می کند! به این می گویند فرهنگ! درونی و یقینی شده! حالا آیا بغداد این گونه است؟ سلیمانیه این طور است؟ مسلما خیر!

فروع را نمی توان به زور چماق تبدیل به فرهنگ کرد! مخصوصا اگر چماق دار مسئول باشد! مسئولینی که خودشان عامل بدبختی و اوضاع سیاه این روزهای مردم هستند! بخواهی فرهنگ را دستوری کنی یا زیرک بازی دربیاری و قرارگاه و تشکیلات درست کنی برای فرهنگسازی نتیجه ای که نمی گیری مثل تمام این 40 سال که هیچ به لجبازی قشر متفاوت از ما دامن هم می زنی! دیدم خانم هایی را که جلوی بازار الرضا علیه السلام دهن کجی می کردند به مسئولین طالبان مسلک! آیا خراب بودند؟ آیا هرزه بودند؟ ابدا! فقط حالشان بهم می خورد از آن ها و البته مثل ما فکر نمی کنند! چون عده ای نگذاشتند حقیقت مذهب به آن ها برسد چه رسد به فروع و اعمالش!

پ.ن2:
حاکم و حکام از متن به علت حساسیت برانگیز بودنش حذف شد :)) بخوانید مسئول، مسئولین مراد حاصل می شود. :))

کاری به جبهه ظالم نداشته باش

چندین بار تا الان فیلم جوون خوش غیرت سبزواری رو دیدم! بدجوری متاثر شدم!

دقیقا همون قدری که تو بحبحه وقایع بعد مهسا امینی متاثر شدم!  یاد اون ایام افتادم

همون جایی که اون مامور هرزه وقتی میخواد دختر جوان رو سوار موتور کنه، بهش تعرض می‌کنه

یاد مامور وحشی ای افتادم که با باتوم به جون زن و دخترای بی دفاعی که کنار خیابون ایستادن می افته

یاد اون مأموری افتادم که تو نازی آباد وحشیانه با موتور پشت هم از روی اون جوون افتاده روی زمین رد میشه و میره!!

یاد اون مامور مریضی افتادم که بدن دختر رو لمس می کنه و وحشیانه پرتش می‌کنه سمت جدول!

یاد اون دختری افتادم که روی ون گشت ارشاد افتاده بود و راننده بی رحمانه به جلو حرکت می کرد!

من حتی یاد عجمیان مظلوم و اون وحشی هایی افتادم که بی رحمانه کشتنش!

یاد نیکا، یاد کیان، یاد کشته های شاهچراغ

خلاصه همزمان یاد تمام ظلم ها افتادم

عزیزجان منصف اونیه که از ظلم بدش بیاد و کاری به جبهه ظالم نداشته باشه :)

پ.ن:

درد ما جز به ظهور تو مداوا نشود...

رفقا حلالم کنید. راهی دیار غربتم

منم رفتنی شدم رفقا، اگر حرفی زدم، کامنت تندی گذاشتم و دلی شکاندم حلال بفرمایید. راهی دیار غربتم.

دو روز پیش لوسیا اندرسون 34 ساله از لس آنجلس دایرکت داد!

صحبت کرد، حرف زد، گفت و گفت تا رسید به اینجا که : 

i khnow we will enjoy each other. your profile so far is cool and attractive

و ادامه ماجرا :)

در ادامه گفت سینگل است، قصدش از آشنایی هم جدی است.

به همسر محترمم هم گفتم که کم کم باید راهی بشم،

می‌روم دیار غربت کار می کنم و پول می فرستم.

وسایلم را دارم جمع می کنم که

به محض اعلام آمادگی برای ارسال دعوتنامه از سوی ایشان راهی دیار غربت شوم.

هنوز صحبتی نکرده ولی طبق قاعده مطمئنم که می گوید بیا و من را بگیر!

از سرنوشت که نمی توان فرار کرد.

با آگاهی کامل از خطرات احتمالی، غربت و دلتنگی سختی این راه را به جان می خرم.

ان شاء الله که خیر در پیش باشد
:))))

به در و دیوار نزن!

برادرم، خواهرم!

راه رستگاری را خدا در وصیت فلان آدم و سخنرانی بهمان انسان و سلوک دیگری قرار نداده است!

راه رستگاری و سعادت ابدی فقط و فقط از مسیر اهل بیت علیهم السلام می گذرد!

دنبال حکمتی؟

آیه قرآن بخوانیم با هم ؟

یُؤْتِی الْحِکْمَةَ مَنْ یَشَاءُ ۚ وَمَنْ یُؤْتَ الْحِکْمَةَ فَقَدْ أُوتِیَ خَیْرًا کَثِیرًا ۗ وَمَا یَذَّکَّرُ إِلَّا أُولُو الْأَلْبَابِ

در کافی شریف از ابوبصیر از حضرت ابوعبداللَّه امام صادق علیه السلام آمده:

درباره فرموده خدای عز و جل: وَمَنْ یُؤْتَ الْحِکْمَةَ فَقَدْ أُوتِیَ خَیْرًا کَثِیرًا

و هر کس که حکمت به او داده شود خیر بسیار به او داده شده . فرمود :

[یعنی] طاعت خداوند و معرفت امام علیه السلام.

اصول کافی ج1/ص 185

بازم بخونیم؟

امام سجاد علیه السلام:

نَحنُ الفُلکُ الجارِیَةُ فِی اللُّجَجِ الغامِرَةِ، یَأمَنُ مَن رَکِبَها ویَغرَقُ مَن تَرَکَها.

ماییم کشتى روانِ در دریاهاى عمیق و گود. هر که بر آن سوار شود، ایمن مى‌مانَد

و هر که از آن چشم پوشد، غرق مى‌شود .

ینابیع المودّة : ج 1 ص 76 ح 12

باز هم بخوانیم؟
ابن عمر گفت پیامبر اکرم صلّى اللّٰه علیه و آله و سلّم فرمود:

هر کسى میخواهد توکل بر خدا کند باید اهل بیت مرا دوست داشته باشد

و هر که بخواهد از عذاب قبر نجات یابد باید اهل بیت مرا دوست داشته باشد

و هر که جویاى حکمت باشد اهل- بیتم را دوست بدارد

و هر که مایل است داخل بهشت بدون حساب شود اهل بیت مرا دوست داشته باشد.

بخدا قسم دوست ندارد آنها را کسى مگر اینکه سود برده در دنیا و آخرت.

نشانی : بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم السلام , جلد۲۷ , صفحه۱۱۶

ببینیم پیامبر چی فرمودند؟

پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم فرمود:

«من من الله علیه بمعرفه اهل بیتی و ولایتهم فقد جمع الله له الخیر کله»

کافی، الکلینی، ج۶، ۴۴۷. امالی، الصدوق، ج۱، ص۵۶۱.

آن کسی که خداوند نعمت معرفت اهل بیتم و پذیرش ولایت آنها را به او عنایت کرده باشد

خداوند تمام خیر را برای او جمع کرده است

پ.ن:

نمیگم نبین فلان آدم خوب چه کرده! ببین و یاد بگیر!

به این میگن زرنگی! اما متر و معیار دستت باشه

با اون بسنج آدم ها رو

ارزش و اعتبار هر کسی به میزان قرابتش به خدا و حجت های خداست

نه این که به ذاته و مستقلا برای خودش دکان و دستگاهی علم کرده باشه!

میریم سراغ استاد که دست ما رو بذاره تو دست حجت خدا

نه این که خود اون آدم و سلوکش بشه یه راه جدید!

در خونه هرکسی نشینیم به اسم حکمت و عرفان و معرفت!

از خود امام زمان علیه السلام بخواهیم

بهمون میدن.

انقدر که دنبال غیر افتادیم، اگر دنبال امام زمان علیه السلام بودیم

الان اوضاع به گونه ای دیگر بود :)

درد و دلی بود که ممکنه حذف بشه.