اول خودم!
يكشنبه, ۲۱ اسفند ۱۴۰۱، ۱۰:۲۲ ق.ظ
بی اغراق و در کمال آرامش میگم، برای هر آدم سالمی باید مهم ترین اولویتش تو این دنیا آرامش فردی باشه!
البته نیاز به گفتن نیست که آرامش من نباید مخل آرامش دیگران بشه :))
به عبارت ساده تر روی تشک خودت پاتو دراز کن اما مواظب باش اینقدر لش نکنی که بره داخل تشک بغل دستی:))
خودخواهی ممدوح یعنی همین :)
عزیزدلم من تا وقتی از خودم راضی نباشم نمی تونم الهام بخش باشم :)
علیکم انفسکم :)
کسی هم معترض شد اولش پشت دست نشون بده بعد اگه کوتاه نیومد با همون پشت دست بزن تو دهنش :))
فکر می کنم آدم آروم و خودساخته است که می تونه دست دیگران رو هم بگیره و نوربخش باشه
پ.ن:
تو بحث تبلیغ هم همینه! آدمی که نورانی نشده نمی تونه جایی رو روشن کنه
طرف هنوز تو ابتدائیات خودش گیره بعد گیر داده دیگران رو درست کنه
تو اگه معمار بودی اول ساختمون خودت رو درست بنا می کردی :))
۲
۰
اتفاقا همین الان داشتم درس پر می کردم برا کلاس آنلاین.
درس سر این بود که: مُخرِج نفس از نقص به کمال، باید خودش دارای اون کمال باشه، و به فعلیت رسیده باشه، و مسلط و قاهر بر ناقص باشه؛ و در مقابل هم، ناقص باید منقاد و تابع اون کامل باشه تا از نقص به کمال برسه.
البته اینا همه مراتبی هس.
سیر صعودی داره.
مسلماً کسی که مثلاً هنوز نتونسته به نفس خودش مسلط بشه و غیبت نکنه، نمی تونه در مقام ارشاد من بر بیاد و اصرار داشته باشه که من غیبت نکنم.
و البته من هم باید سعی کنم در الگو پذیری و انتخاب مُخرِج خودم از نقص به کمال دقت کنم. که عموماً درین گزینش و انتخاب دچار مشکل می شیم چون فرقان نداریم.