پناه
آغوش های این دنیا رو امتحان کردم :)
کافه، فراموشی، آدم ها و ... .
موندنی نبودن!
بهانه های این دنیا همه از دم همه اعتباری اند!
هرچقدر هم که جذاب و پر طمطراق باشن باز هم منقضی میشن، دل رو می زنن و آدم رو با استیصال رها می کنن!
و تو مدام دنبال جایگزین می گردی!
پس کجا باید بریم؟
امام جواد علیه السلام می فرمایند:
نَحْنُ کَهْفَکُم کَاَصْحابِ الْکَهْفِ.
ما پناهگاه شما هستیم، همان‌گونه که اصحاب کهف به پناهگاه پناه بردند.
مستدرک سفینة البحار، ج 9، ص 204.
یعنی دل بکن از این دنیا و متعلقاتش، به ما پناهنده شو :)
یکی دیگه بخونیم ؟
عن جابر بن عبداللّه قال: «خَرَجَ عَلَینا رَسُولُ اللّهِ صلی الله علیه وآله وسلم
یومًا وَ مَعَهُ عَلی و الحسنُ و الحسینُ علیهم السلام فَخَطَبَنا
فَقالَ: اَیهَا النَّاسُ اِنَّ هولاءِ اَهْلُ بَیتِ نَبیکُمُ...
هُم الکَهْفُ الحَصین لِلمُؤمِنینَ و نورُ اَبْصارِ المُهتَدینَ...».
جابر بن عبداللّه می‌گوید:
روزی حضرت رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم
به همراه حضرت علی، امام حسن و امام حسین علیهم السلام از خانه خارج شدند.
پیامبر مردم را مخاطب قرار داد و فرمود: ای مردم اینان اهل بیت پیامبر شما هستند...
اینان ملجأ و پناهگاه استوار برای مؤمنان و نور چشمی برای هدایت‌یافتگانند...
جامع احادیث الشیعه، ج 1، ص 71.
حالا فهمیدی آرامش کجاست ؟
۳
۰
دل رو واقعا باید کند از این دنیا:)