ســــجــــــنــــــــ

پسر انسان فشاری که امثال ماها اومد سر تیم به خاطر اون عکسا و ژس ها بود،اون دولا خم شدن بیرانوند و دست به سینه گذاشتنش🙄 وگرنه کسی که با تیم مشکل نداشت ،اتفاقا هممون امیدوار بودیم اعتراضات اینقدر ادامه دار شه که برسه جام جهانی و بازیکنا بغض این کشور رو نشون همه بدن،که البته سرود نخوندن،شادی گل نداشتن و دست بند سیاه هم داشتن ،ولی اون خنده ها و ژس هاشون مث خنجری بود که زدن توی قلب ماها

من وقتی خبرش رو دیدم دست بند سیاه و نخوندن سرود رو خیلی خوشحال شدم ولی خوشحالیش اون دلقک بازی هایی که تو عکسا کردن و دست به سینه گذاشتن بیرانوند از بینش برد،ولی خب از این باخت نه خوشحال شدم نه ناراحت ولی هرکسی رو دیدم خوشحال بود و میخندیدن،حالا اطراف من که اینجوریه

ترابی از روز اول خط و منشش مشخص بود،کسی به اون نمیتونه خورده بگیره ولی یهویی رنگ عوض کردن بقیه....

حالا امیدوارم توی بازی بعدی هم دل امثال ماها رو به دست بیارن،هم شماها رو خوشحال کنند😁

من تیم فعلی رو دوست داشتم ،چون تیم رو شبیه آینده این کشور میدیدم که هرکسی با هر عقیده ای کنار همن و واسه کشورشون میجنگن

وقتی بیرانوند دماغش شکست خیلی ها گفتن آه مردم بود،که خدا بهش رحم کرد و کمرش رو نشکوند😕

عمل کنه😂😂😂😂😂

خندیدم خداییش،خدا خیرت بده😂😂

مردم عزادار بودن، اینجا دیگه فرقی نمیکرد بپذیری که حمله‌ی تروریستی بوده یا نه، اشرار میکشن یا خودی‌ها، اینجا حرف عزا بود، حرف داغ بود ولی چکار کردن؟ با خوش رقصی و ژست‌های دومادی و دلقک‌بازی جلوی دوربینی که دنیا می‌دید پا گذاشتن روی خون.

دیروز استوری یکی رو باز کردم نوشته بود بی‌وطن‌های بی‌شرفی که وطنشون رو فروختن و از برد حریف خوشحال شدن، اون وقت خبر و کلیپ از کردستان و سیستان میاد سکوت کرده مبادا خوش‌آیند رئیس نباشه، شما بگید کی بیشرفه؟ اونی که خون هم‌وطنش رو دید و چشم بست که «هشدار که آرامش ما را نخراشی» یا اونی که فوتبال براش بی‌ارزش شد و گذاشتش کنار؟!

یه نکته رو مد نظر قرار ندادید، ما با یه کشور بیگانه تو جنگ نیستیم که مثال اوکراین و فلسطین بزنیم، ما گیر یه حکومت داخلی افتادیم که همه رو وادار میکنه بگه ما خوبیم، بگه ما ایرادی نداریم و یه عده‌ی خیلی معدود معترضن که اونها هم فریب خوردن، در حالی که ما خوب نیستیم، تعداد معترض‌ها خیلی زیاده و میزان دیکتاتوری و خفقان هم همینطور.

فوتبال الان ذاتش سیاسیه، وقتی از فوتبالیست تعهد خوندن سرود ملی میگیرن، وقتی دانشگاه‌ها رو براش تعطیل میکنن، وقتی فوتبالیست رو بخاطر حرفاش ممنوع الکار میکنن، وقتی هزارتا کار دیگه میکنن، وقتی جلوی ورود زن‌ها رو میگیرن و ... همش سیاسیه، توی ایران ما کلا چیز غیر سیاسی نداریم به نظرم، حتی نونمون هم گره خورده به سیاست.

بله به خودشون اومدن، ولی خب بعد از غمگین کردن مردم، بعد از اینکه نشون دادن ملت خیلی هم براشون مهم نبود، ولی خب خوشحالم که لااقل دقیقه‌ی اخر یه حرکتی زدن، یه کاری کردن که لااقل صداشون بهمون برسه.