ســــجــــــنــــــــ

خیلی جالبه که اون پی نوشت یه مطلب کاملا سیاسیه ولی عزیزان امام حسین رو غیر سیاسی میدونن :)) ! 

اگر امام حسین رو صرفا برای حب دوست داریم و هدف پشت قیامش رو ندونیم و نتونیم برای دوره زمونه ی خودمون درس بگیریم چه فرقی با مردم کوفه داریم؟ 

مردم کوفه هم امام حسین بی بخار رو دوست داشتن نه امام حسینی که براشون حرف از سیاست و حکومت داری اسلامی بزنه 

یه شعری هست میگه هر جا غریبی دیدین برای من گریه کنین و هر جا آب گوارا خوردین از من یاد کنین

اون درسته؟ واقعی مال امام حسینه...

برای چی آخه ؟ ترحم دلش می خواسته؟

سلام 

شاید عده ای بگن سیاست عین دینداریه ، و از این دست جملاتی که زیاد شنیدیم 

ولی من به شخصه واقعا از سیاست خسته ام 

از سیاستی که آخرش سر در نمیاریم کی درست گفت و کی غلط ... یادمه که چند سال پیش زمان دانشجویی هم به این بیزاری از سیاست رسیده بودم و جاهایی که آقای پناهیان منبر می‌رفت رو شرکت نمی‌کردم چون سیاسی حرف می‌زد... 

این مدت خیلی به این فکر کردم که بالاخره ما آگاهی‌های سیاسی‌مون رو از کدوم منبع باید دریافت کنیم، و هرچی بیشتر فکر می‌کنم کمتر به نتیجه می‌رسم...

ولی یه چیزی رو مطمئنم، اونم اینه که مردم ما خیلی هاشون انقد ضعف اطلاعات در مورد بدیهیات دین دارن، که لازم نیست روی منبرها، دین رو رها کنیم و در مورد اینکه فلان شخص توی سیاست خوبه یا بد صحبت کنیم 

خیلی از همین مردم پای منبر، دروغ ترین روضه ها رو میپذیرن و باور میکنن و باهاش گریه میکنن... چون نمیدونن، خیلی چیزا رو نمیدونن...

سلام

با احترام

سیاست ما عین دیانت ما است و دیانت ما عین سیاست ما

اینا دو بال هستند و از هم جدا نیستند، چه بسا اون ملعون که با نیت قربه الی الله سر امام رو جدا کرد

پس هیئت خالی فایده ندارد، شور و شعور حسینی همزمان ارزشمند است برادر

نه سوالم اینه که تو این شعر امام مصائب خودش رو به مصائب همه ربط داده ....اینو نمی فهمم

اینجا که میگه هر مظلوم و غریبی که دیدین برای من گریه کنین....

اینو نمی فهمم...

نه که گفتی امام رو با احدی قیاس نکنین ....

@ بزرگواری که فرمودن سیاست ما عین دیانت ماست 

فکر میکنم اون چیزی که مردم ما درگیرش هستن، واقعا اون سیاستی نیست که با ارزشه، مردم درگیر یه سری فریب رسانه ای ان، و بعید می‌دونم این اون چیزی باشه که از ما توقع دارن توی دین، وقتی کسی الفبای دینداری رو نمیدونه نمیتونه درست رو از غلط تشخیص بده، کسی که خوش اخلاق نیست، کسی که خودش الگوی رفتار یه مسلمان نیست وقتی علَم سیاست دستش میگیره و راه میفته توی جامعه بدتر اوضاع رو خراب می‌کنه، اون سیاستی که عین دیانت ماست توی این بازی‌های رسانه ای پیدا نمیشه ، مطالعه کنیم، تاریخ بخونیم، به توانایی ادراک وقایع برسیم ، درونمون اون قوه ی تشخیص رو پرورش بدیم ، ... چه بسا که بعضی از همین منبری ها فریب میدن مردم رو ... میزان حق‌ه، تا حق رو نشناسیم مثل یه قاصدک توی بادیم ... پای کدوم منبر بشینیم؟ کدومشون حق میگه؟ توی همین انتخابات اخیر چقدر شخصیتای بزرگ به گیس و گیس‌کشی افتادن ... 

اگر سیاست از دیانت جدا بود امام خمینی هیچوقت انقلاب نمی کردن ،می‌نشستند درس دینشون رو میدادن .اونوقت سیاست غیردینی به راحتی دین رو از مردم می گرفت . اگه اسمی از اسلام هنوز پابرجاست بخاطر همین هست که گاها مردم از نظر سیاسی به هوش بودن . 

و من بعد از پاسخ شما یاد فتنه ی ۸۸ افتادم ، وقتی که مردم عزادار از هیئت ها ریختن تو کوچه و خیابون و بعدش هم که ۹ دی رقم خورد  ، این نمونه ی هیات سیاسیه که اعتقاد دارید نباید باشه . یادتون هست که چقدر تاثیر داشت روی از بین بردن فتنه ؟

من از اینکه دوستان برداشتشون از این متن انقدر با من متفاوت بود تعجب کردم، و چون این اولین پستی بود که از وبلاگ شما خونده بودم رفتم و یه نگاهی به پست‌های قبلی انداختم، و دلیلش رو متوجه شدم ... فکر می‌کنم دوستان شما رو در پس‌زمینه‌ای که تعریف کردید خوندن و دیدن، و حق هم دارن، شما وقتی گروهی رو متحجر خطاب می‌کنید دیگه نمیشه توقع داشت که بدون سوگیری مطالب شما رو بخونن ... خلاصه که اگر فضا رو کدر نکنید ما پایداری‌چی‌های متحجر هم با دید بهتری میتونیم بخونیمتون ...

💠 درباره‌ی غیرتِ تحجر

۱. مخالفت با مقارنه سازی‌های تاریخی دستاویز خوبی برای انجماد تاریخ و بیرون بردن آن از مختصات حقیقی خودش است. چه بسا این بهترین نشانه‌ی تحجر باشد: گریستن بر حسینی که ۱۴ قرن پیش ماجرایش تمام شده و بنا بر کلام نورانی "نَحْنُ أَهْلَ اَلْبَیْتِ لاَ یُقَاسُ بِنَا أَحَدٌ" بناست حماسه‌اش همان‌جا دفن شود! این چه گریستنی است؟

این چه غیرتی است که برای امام شهیدان می‌جنبد اما بر خود شهادت و بر دلیل شهادت چشم می‌بندد. اگر کسی بگوید "کربلای غزه"... ناگاه فریادها بلند می‌شود که قیاس نکنید. چه قیاسی در کار است؟ مگر فریادهای سیاسی اباعبدالله که "هیهات منا الذله" و "مثلی لایبایع مثله" که سراسر استعاره‌های ابدی تاریخ‌سازند، بناست ناشنیده بمانند؟

اگر کسی برای تأسی به سیدالشهدا علیه‌السلام با همان شعار به قیام علیه ظلم برخیزد، خود را با حضرتش قیاس کرده؟

۲.عجیب اینکه متحجرین این ایراد را به خود اهل‌بیت هم می‌گرفتند:

امیرالمومنین علیه‌السلام آنگاه که مردمان را به جنگ با معاویه فراخواند ویژگی‌های اصحاب رسول الله(ص) را برای‌شان ذکر کرد و پایداری و ایمان شان را ستود، ناگاه مردی برخاست و گفت:

گفت: «نه تو محمد هستی و نه ما آن مردمی که از آنها یاد کردی پس ما را به چیزی که طاقتش را نداریم مکلف نکن!

 امیرالمؤمنین (ع) فرمود: "اول درست گوش بده تا بتوانی به درستی پاسخ بدهی زنان فرزند مرده بر شما گریه کنند که جز بر اندوه من اضافه نمیکنید مگر من گفتم که من محمد (ص) و شما انصار هستید؟ این فقط مثالی بود که زدم و امید داشتم که به آنها تأسی کنید و از آنها الگو بگیرید."(خطبه ۲۷ نهج‌البلاغه)

۳. اما این شیوه‌ی توجیه تحجر و سیاست‌زدایی کردن از سیره اهل بیت علیهم‌السلام و آویختن به تقدس آن ذوات مقدسه برای انکار راه آنها در تاریخ انقلاب، مصادیق روشنتری دارد:

همان روز که مردم بنیانگذار انقلاب اسلامی را "امام" نامیدند، بسیاری خشم و حسد خود را پنهان کردند و گفتند این لفظ مخصوص اهل بیت است.

آنگاه که بهترین فرزندان این کشور در "کربلای جبهه‌ها" به امام‌شان پیوستند، باز عده‌ای گفتند جنگی که "آقای" خمینی راه انداخته؟ چه ربطی به کربلا دارد.

وقتی سردار سلیمانی گفت: "امروز قرارگاه حسین بن علی، ایران است. بدانید جمهوری اسلامی حرم است و این حرم اگر ماند، دیگر حرم‌ها می‌مانند." باز هم گروهی دندان‌ها را بهم فشردند که نظام سیاسی‌تان را با حرم اهل‌بیت قیاس نکنید...

۴. سخن بسیار است؛ تحجر، نشانه‌اش همین بیرون کشیدن حقایق دین از تاریخ و محبوس و مهجور کردنشان در آیین‌ها و مناسک است.

ما به دستور حضرت رضا سلام‌الله‌علیه به ریان‌بن‌شبیب، هر غمی را با اشک بر سیدالشهدا گره می‌زنیم. اشک بر حضرت حسین علیه‌السلام، سلاح سیاسی مظلومان تاریخ علیه ظالمان است و غیر از این چه می‌ماند جز این که برخی به تقلید مسیحیان بگویند که حضرت حسین "فادی" بود تا گریه بر مصائبش کفاره گناهان باشد! و این همان تحریفی است که شهید مطهری درباره‌اش گفت: "والله اگر کسی در حال روزه چنین بگوید، روزه‌اش باطل است.