تکمله
دیشب رفتم کلاس درس هفتگی و خدمت استاد دوست داشتنی
اینقدر حالم نافرم بود که نمی خواستم برم، کشاندن من رو
رفتم و چققققققدر حالم بهتر شد
امروز بهترم الحمدلله به مدد نگاه اهل بیت علیهم السلام
در تاریخ ثبت بشه که دیدن استاد اهل بیتی چقدر می تونه حال آدم رو خوب کنه :))
فعلا که خوبیم
مود امروز اینه چون می گذرد غمی نیست :))
خدا به داد فردا و فرداها برسه
علی الحساب این جور که معلومه از شام دوشنبه حالم ما خوب میشه،
اگر پایدار نباشه دو روز دوام میاره و بعد...
اگر هم شفا حاصل شده باشه هم که الحمدلله :))
اما ریشه ها را چه کنیم؟
شنبه ها هم می رویم کلاس دیگری ولی اینقدر حال خوب کن نیست
اصلا مگر کلاس می رویم حالمان خوب بشه؟
نه ولی اثر وضعی رو دست کم نگیرید.
پ.ن1:
فرصت روزانه نوشتن ندارم وگرنه بیان رو منفجر می کردم :)))
پ.ن2:
دیشب صحبت از نیت بود که مقدم بر عمل هست حتی!
حیفه کار خوب کنیم اما نیت اون زحمت رو خراب کنه
میل به دیده شدن، تفاخر و ریا بد آفتی هست.
الحمدلله اهلبیت و مدد اونها همیشه همراهمون هست.
باید کاری کنیم بیشتر و بیشتر حسش کنیم.
این نکته ی نیت، از اصول عبودیت هست که خوبه بیشتر از پیش بهش توجه داشته باشیم.