واقع بین یا پارانوئید؟
بنده خدایی چند روز پیش گفت:
آدما اگه از درون پر تلاطم هم دیگه با خبر بشن با هم مهربون تر میشن و هوای هم بیشتر از قبل خواهند داشت!
اونا نمی دونند به ما چی گذشته و داره می گذره متوجه نیستند ما با چه مشکلات سخت درونی روبرو هستیم
برای همینه که بعضی وقت ها بی رحم و متوقع میشن و دل میشکنند!
خب طبیعتا توقع داشت سرتکون بدم و تایید کنم، اما من محکم و قاطع زدم تو حالش :)) و گفتم:
اما تجربه نشون داده "بعضی" از "ما" آدم ها هر چقدر بیشتر از هم بدونیم
و به خود واقعی هم دیگه نزدیک تر بشیم،
نه تنها مهربون نخواهیم شد بلکه وحشی و هارتر هم میشیم :))
چون در لحظه گرگ درونمون فعال میشه و خوی درندگی مون می ریزه بیرون
در نتیجه وقتی که به نقاط ضعف هم دیگه اشراف پیدا کنیم راه رو برای حمله هموارتر می بینیم :))
خیلی دارک شد نه ؟:)) بذار دارک بشه چون معتقدم بهتره یه خط قرمز دائمی بکشیم دور خودمون
و از یه جایی به بعد به هیچکس اجازه ندیم نزدیک تر بشه :)
الان اساتید روان میان میگن شما دچار طرحواره بی‌اعتمادی و بدبینی هستید
و اگه درمان رو جدی نگیرید ممکنه به یه شخصیت پارانوئید تبدیل بشید :))))
من با این تفاسیر یه پارانوئیدم یا یه واقع بین؟ :))
۳
۰
الان با توجه به اوضاع فعلی عالم، واقع بینی در افراد خیلی خیلی نادر شده.
بیشتر، پارانویید بودن حاکمه متاسفانه.